Thailand

Lievelingen,

Klinkt bijna als ‘landgenoten’ en wat waren er veel landgenoten in Thailand. Ik heb bijna een maand in Thailand (mijn laatste bestemming) rondgetrokken en ben nu een dagje thuis. Ik zal bij het begin beginnen, 11 juni.

Bangkok. Het beginpunt van mijn laatste land tijdens mijn Zuidoost- Azië trip en mijn eindstation voor naar Nederland. Met dubbele gevoelens zit ik nu dan ook achter de computer terug te denken aan de mijn laatste maand en vooruit te denken aan mijn leven in Nederland. Alweer bijna een maand geleden vloog ik vanuit Laos naar Bangkok. Terwijl ik in de skytrain naast een opvallende ladyboy zat op weg naar Ko San Road (de backpackersstraat) dacht ik opeens in iedereen een ladyboy te zien. Net als de scooters in Vietnam krioelt het hier van de ladyboys. Eenmaal in Bangkok heb ik een tuktuk gedeeld met een Spanjaard en een Argentijn. Dit was nog een hele opgave, want de taxichauffeurs nemen liever toeristen mee die verder moeten zijn. Aangekomen in de backpackerstraat ging ik opzoek naar een questhouse. Nog voordat ik hopeloos begon te worden, heb ik 3 mensen aangesproken die ook opzoek leken. Samen met een van die jongens ben ik naar een doorm (Nappark) gegaan waar de laatste kamer naar mij toe verwezen werd :) Na de buurt een beetje verkend te hebben ben ik op tijd gaan slapen. De volgende dag zou Fleur komen en hier keek ik enorm naar uit. En terecht, want wat meningman niet lukt lukte Fleur. Door haar heb ik voor mijn doen enorm veel dingen gekocht waar ik nog steeds erg blij ben. Je hebt super veel winkelcentra in Bangkok met uitlopende prijzen en hier hebben we naast het bezichtigen van Wat pho twee dagen rondgehangen. S’avonds zijn we uit geweest in de beruchte straat. Waarbij we op de eerste nacht met daglicht thuis kwamen en de tweede nacht wat eerder, want Nederland had verloren van Duistland en de sfeer was na de wedstrijd een beetje verpest. Ook de volgende ochtend was een ramp want na wat onderzoek op het internet kwamen we erachter dat we bedwantsen in onze matrassen hadden gehad. Mijn hele benen waren van boven naar benden opgegeten en het leek net of ik een enge ziekte had. Na deze mooie dagen ondanks de bedwantsen mocht ik Paula weer in mijn armen sluiten. Haar had ik in Vietnam ontmoet en we hebben weer bijgepraat, wat afgelachen en dit keer voor haar naar de winkelcentrum geweest. Door letterlijk de tijd vergeten te zijn heb ik met enorm veel haast de trein naar Chiang Mai gepakt. Door alle haast had ik mijn heerlijke bakje padthai laten vallen. Eenmaal in de slaaptrein aangekomen en in gesprek met mijn onderbuurman, realiseerde ik mij opeens dat ik deze jongen twee dagen geleden ontmoet had tijdens het uitgaan en dat ik hem verwezen heb op geen lady maar een ladyboy die hem aan het versieren was. Arme mannen worden door ethanol door een ladyboy avontuur begeleid. Deze jongen, Dirkjan heeft mij vergezeld tijdens mijn reis door Thailand. Wie had dat van te voren gedacht? Na een zweterige reis (ookal lag ik lekker, van verkoeling was ver te spreken) kwamen we verloren in Chiang Mai aan waar we opzoek gingen naar een Duits meisje genaamd Anna. Ik had haar in Bangkok leren kennen en zou haar in Chiang mai weer gaan opzoeken. Na super veel geluk konden wij in hetzelfde hostel een van de laatste kamers bemachtigen. Zoekend naar Anna kwam ik in gesprek met Amy. Een Nederlands meisje dat de drie musqueteers compleet heeft gemaakt. Ook met haar heb ik door heel Thailand rondgereisd.

Chiang Mai. Mijn eerste missie was de eventuele bedwantsen in mijn tas doden. Na advies heeft mijn tas in een grote vuilniszak in de hete zon liggen bakken. Raar gevoel om dan opeens een medewerker met een vuilniszak voorbij te zien lopen. Zal mijn tas toch niet zijn? In Chiang Mai hebben we een meisje uit Santa Cruz ontmoet die tijdens haar vorige reis een monnik had ontmoet. Met de motto: Ik wil alles een keer gedaan hebben, ben ik mee geweest naar een tempel om samen met een groepje te mediteren. Wat is mediteren toch lastig zeg. Het zitten en staan in dezelfde houding terwijl je je ogen dicht hebt zorgt voor gekke gezichten. Je lichaam maakt kleine rondjes als je staat en gaat naar een kant als je zit. De houding doet best wel pijn en het is lastig om alleen aan je ademhaling te denken. Mijn hele dag, week, jaarplanning zijn voorbijgekomen. Toch voelde ik wel meer rust na de meditatie. Ik denk dat oefening hierin zeker kan helpen. We hebben Nederlanders ontmoet die 10 dagen gingen mediteren en ik begrijp nu beter waarom. Maar nog steeds niet helemaal, 10 dagen jahdkjdhsjh. Die avond heb ik mijn eerste massage op straat gehad. Deze zijn goedkoop omdat je naast 10 anderen op tuinkussens zit en gemasseerd wordt terwijl er mensen voorbijlopen en binnen ‘gepssht’ worden. Amy en ik hebben een vette olifantentrekking gedaan. Er worden veel trekkingen aangeboden, maar ze zijn zo toeristisch en leken ons beide niet leuk. Na een uur gereden te hebben kwamen we in een natuurterrein waar de eerste olifantjes al halo kwamen zeggen. Mijn oranje tubingtasje was erg intrek en ik moest de slurven bijna wegslaan. De haren van een olifanten zijn best wel ruw en dat hebben mijn benen geweten, maar het hoofdje en dan vooral de bovenkant van het hoofdje is het schattigste wat ik ooit heb gezien. Het is best wel lastig om op de nek van de olifant te blijven zitten terwijl hij naar beneden loopt, maar het is wel een super leuk gevoel. Mijn olifant was een moeder dus het kindje liep ook steeds mee en ze was lekker aan het eten de hele tijd. Ook het wassen en het voeren was een leuke ervaring. Savonds hebben wij tranen met tuiten gelachen om echt werkelijkwaar niks. Do you have some Crep (krab) en dan de menu omgekeerd houden en proberen te lezen terwijl de tranen in je ogen lopen. Atous, Dirkjan kan zo bij onze lachebekkenclub en Amy zetten we er gewoon ook naast ;). Na elke avond bananencake voor 10 cent opgegeten te hebben was het tijd voor een scootertochtje naar de volgende bestemming.

Pai. Na aanraden van Raymond zijn we met Aya service van Chiang Mai naar Pai gescooterd. Dit ritje duurt normaal gesproken 3 uur, maar wij hebben ons tijd genomen. Echt goed ons tijd genomen, want we kwamen net toen het donker was aan. De weg was erg kronkelig en ik was gewend om op een scooter te rijden, maar dit was toch andere koek omdat we links moesten rijden. Met een halve helm op Amy haar hoofd en Amy die veel te ver naar rechts reed reden we van de snelweg een kronkelige weg op die ons de bergen op en af nam. Dit was super gaaf. Voor elke bui hebben we even geschuild en helaas was de weg hierdoor wel nat geworden en ben ik door alle enthousiasme om een foto te nemen uitgeleden en gevallen. Gelukkig stond ik bijna stil en ben ik niet al te hard gevallen, maar mijn helmklep was wel doormidden en mijn kleren waren vies. Door de schrik durfde ik niet meer goed te rijden en mede hierdoor hebben we er lang over gedaan. De weg was zo glad en de bergen zo stijl en de bochten zo scherp dat het allemaal niet meezat. Toch een vette rit door de weg en de natuur. Pai is een schattig, chill en bijna Santa cruz de tweede oftewel hippi stad. In Pai zijn we met man en macht opzoek gegaan naar een primitieve trekking. Gelukkig hadden we tijdens het zwemmen in een waterval een echte jungleman ontmoet. De andere durfden namelijk geen primitieve trekking tijdens de regenseizoen te doen. Na alles besproken te hebben, werden de volgende dag om 8 uur opgehaald door mr. Ting. Samen met hem zijn we eerst kleding gaan scoren op de markt. Helemaal voorbereid met hoge sokken, lelijk shirt, regenkleding en echt de meest coolste schoenen ooit zijn we in de natuur rondom Pai gaan trekken. Het was enorm mistig en regenachtig, maar ooo zoo ongelofelijk vet en mooi. Nadat Dirk driekeer was gevallen, mijn tas naar benden is gaan rollen, Anna last had met ademhalen zijn we aangekomen bij een 70 meter hoge waterval waar we onze hut gingen bouwen. Gelukkig heeft het vuurtje die wij hadden gemaakt ervoor gezorgd dat de vele bloedzuigers weggingen. Ookal was de hoofdreden om deze trekking te doen om in de natuur te slapen het idee om ziekgezogen te worden terwijl je slaapt zorgt voor een slapeloze nacht. Terwijl we onze slaapplek met bamboobladeren als matras aan het maken waren kwam mr. Ting erachter dat we onze hut op een mierenhoop aan het maken waren. Dillema twee. Terwijl het al pikkedonker was en onze buikjes rommelden hebben we onze hut moeten verplaatsen. Moe van het lopen, de zware tas en verplaatsen van de hut begon mr. Ting aan het avondmaal. Geroosterd kippetjes genageld aan bamboo stokken, stickyrijst gemaakt in uitgeholde bamboostam, lepels gemaakt van bamboo, zelfgemaakte vodca in een bamboobekertje: ik zeg bamboo wat ben jij nuttig! Na onze slaapzakken gedroogd te hebben op het vuurtje was het tijd om te slapen, want de volgende dag moesten we alles weer inpakken en terugtrekken. Geen regen deze ochtend, maar daardoor was de lucht wel klammer en daardoor moeilijker adem te halen. Oplossing: mp3, oordoppen in, muziek op zijn hardst, meezingen (Beyonce, Edsheeran en Chris B zijn echt platgedraaid tijdens mijn reis) en lopen. De anderen hebben geen enkel lied kunnen raden, maar ik het ongelofelijk vet gehad en heb als een speer gelopen daardoor. Mooi avontuurtje en dikke vette aanrader! Wel is mijn eastpack na jaren (middelbareschool en uni) dood. In Pai hebben we trouwens de tweede om te huilen wedstrijd gezien. Ookal was het gezellig om midden in de nacht met zn allen een wedstrijdje te kijken, het niveau was om te huilen. Op naar het Zuiden. Na een kotsende (tussen Pai en Chiang Mai in een minivan) en verschrikkelijk lange rit tussen Pai en Ko Tao waren we eindelijk in het Zuiden. Wel wat afgelachen, hartkloppingen door een te grote koffieshake, mijn wenkbrauwen bijna afgeschoren gehad (mode) een plassende man naast Dirk, mazel met een gezin die ons naar de pier wilde brengen want de laatste taxi was weg en een slaapboot waren we bij onze volgende bestemming met een vette doel :).

Ko Tao. Ook al had ik enorm last van mijn oren tijdens mijn eerste duikervaring in Griekenland en wilde ik niet weer duiken opeens had ik er enorm veel zin in. Goed teken, want duiken in Ko tao is erg goedkoop en wordt op elke mm aangeboden. Mijn matties Fleur en Renate waren bij BigBleu aan het duiken en door hun aanraden heb ik dit ook hier gedaan. Na heerlijk bijgeklets te hebben ben ik verstandig in mijn bedje gekropen want de volgende 4 dagen stonden in het teken van duiken. Na een lesje, examentje en een duikje in het zwembad was het tijd voor de zee. Alles ging erg goed in het zwembad, dus ik had enorm veel zin in het open water. Helaas had ik een bacterie door een mug binnengekregen en heb ik op de boot mijn longen eruit gekotst. Ik voelde me hondsberoerd, maar ik wilde zooo graag het water in (Mijn instructeur Guy was zó trots op mij en zijn complimentjes maken mij ook erg trots). Eenmaal in het water ging alles goed en hebben we 45 minuten 18 meter gedoken. Na 4 duiken heb ik enorm veel mooie vissen, octopussen en krabben gezien. Het is zo tof om een koprol te maken of een handstand te doen en door scholen van gekleurde vissen te zwemmen. Na mijn paddi gehaald te hebben was het tijd om dit te vieren. Helaas was ik nog steeds ziek en had ik wat afgeslapen. Vastbesloten om niet meer te slapen ben ik meegegaan en ben daarna niet meer gestopt met feesten. De dag erop hebben we meegedaan met een pubcrawl, de dag erop een kasteelfeestje waarbij ik vriendjes heb gemaakt met de baas van de lachgas ballonnen (8 is echt te veel vaan het goeie), dag erop ladyboyshow. Dit laatste is trouwens erg leuk. Ik heb met de ladyboys geworkout en gepraat voordat de show begon. Blijkbaar had ik iets goeds gedaan en was ik hun vriendin. Ze noemden mij Libanon en kreeg een knuffel als we langs liepen. Hun show was erg goed. Ze deden bijvoorbeeld Beyonce na met het liedje ‘single ladies’ met toffe pruiken en goeie moves. Echt top. En kersje op de taart was toen de mannen waar ik mee reisde verkleed gingen dansen. Ondertussen zijn sinds Pai de Nederlanders Bram en Nicco aangesloten (een terugkomend duo). Ook de Engelsen Timmi en Gemma (glitter) zijn toegevoegd aan de partygroep. Met Timmi als motto: eating is cheating en daardoor alcoholist als toekomstperspectief en met Gemma als dagbesteding: brak, beetje eten, mega lam door een drankje, rondhupsen, niet weten wat er gebeurd is en weer brak. En Na alleen maar feesten was het tijd voor nog meer feesten. Ik ben mijn trouwe birkis hier kwijt geraakt en vanaf hier heb ik nooit slippers voor langer dan een dag gehad. Op naar Ko Phangan.

Ko Phangan. Aangekomen in Ko Phangan rondom fullmoon en opzoek naar een hutje. Het hutje dat prima en goedkoop was bleek bedwantsen te hebben na deze vriendelijke afgewezen te hebben, zijn we opzoek gegaan naar iets anders. Helaas was het tweede hutje te heet, maar wel goedkoop. Toch is hitte niet fijn als het zowel binnen als buiten zo heet is en heb ik besloten om naar Same Same terug te gaan. Hier hebben we de eerste nacht geslapen. Een doorm zonder controle waarbij ze aangaven dat alles vol was, maar dit was nooit het geval. Er waren wat bedden vrij, dus ik ben hier gekoeld gebleven. Het feesten tot vroeg in uurtjes (6, 7 uur) zette zich hier voort tijdens een zwembadfeestje maar vooral op het strand. De gehalte Engelsen is enorm hoog hier, samengaand met de gehalte billetjes onder je broek uit steken en blote buiken. Ook de buckets stromen hier rijkelijk. Omdat een glaasje relatief duurder is heb ik hier ook aangeloofd. Fullmoon prove (verf en shirtje) hebben we tot 11 uur in de ochtend gedanst. Echt een super mooie avond, helaas ietwat verpest doordat mijn telefoon hier is gestolen. Wel heel hard gefeest met nog meer Nederlanders. Ook Amy en ik hebben wat mooie tijden onder water opgehaald. Een van de gebaren die ervoor heeft gezorgd dat we onder water moest proesten van het lachen en daardoor naar boven moesten: Amy was altijd boven mij, Buddy buddy I am out of breath Can you share some air? Alsof je dan antwoord door je middelvinger omhoog te steken (nee) na zon vraag. Na oprecht een onvergetelijke toptijd was het tijd om Amy vaarwel te zeggen en dag later moest ik Dirk vaarwel zeggen, want ook ik moest er aan geloven.

Op naar het Bangkok om mijn vlucht naar Nederland te pakken.
Na toevallig Anna weer gezien te hebben in hetzelfde hostel waar ik haar ontmoet had en met de lieve maar gekke Timmi en Gemma rondgehangen te hebben,hebben zij mij uitgezwaaid (nooit leuk om afscheid te nemen, maar weet zeker dat ik ze dit jaar nog zie) en ben ik naar het vliegveld gereden. Met een ontstoken keel en steeds 3 zits om te slapen heb ik 19 uur lang geslapen en had ik zin om iedereen weer te zien. Nog even geen lage vest of broek aan maar zo snel mogelijk door de deuren: hallo lieve vriendinnetjes en moeders. Erg fijn om iedereen weer te omhelzen en te zien. Dank jullie allemaal :):):) Dat is denk ik een van de weinige dingen die het thuiskomen leuk maakt, want hallo zeggen tegen regen en gedag tegen te veel pret… geen goeie balans. Maar om tussen die vriendinnetjes een te hebben die zelfs ziek op mij staat te wachten :) stille waardering!

Mijn reis door Azië zit erop. Ik ben ongelofelijk bruin geworden, de haartjes op mijn armen en benen zijn allemaal blond, mensen vonden het erg moeilijk om te raden waar ik vandaan kom en hoe bruiner ik werd hoe moeilijker, heb prachtige mensen ontmoet, heb heel wat af te vinken op mijn lijst met 'alles een keer gedaan hebben' en ben heelhuids thuis. Vind het nu wel fijn om thuis te zijn even alles op een rijtje, veel te regelen en uitzieken, maar wie weet komt de heimwee nog? Misschien houdt de vooruitzicht om naar Swiss te gaan en me zusje dan ook eindelijk te zien me op de been. Een ding weet ik zeker: niet lang vanaf vandaag begin ik aan mijn tweede lange reis…