Indonesië

Lieve allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn eerste blog heb geschreven. Terwijl ik mijn eerste blog schreef was ik alweer in Indonesië. Daar ben ik in totaal drie weken geweest. Inmiddels ben ik alweer in mijn derde bestemming aangekomen, Vietnam!

Ik ben op de de 19de naar Java gevlogen en de plan was om Renate en Fleur daar te ontmoeten. We hielden contact over FB, maar doordat zij in de bush bush zaten hadden zij geen internet om mij te contacten. Dus zonder te weten waar en hoe ik ze ging ontmoeten vloog ik naar Jakarta. Eenmaal aangekomen op het vliegveld in Jakarta moest ik een visum kopen, maar ik had trots al mijn geld uitgegeven in Maleisië en had helemaal geen geld meer om een visum te kopen. Als enige moest ik met een beveiliger naar een ATM om geld te pinnen. Het vliegveld in Jakarta was super klein en er was helaas geen wifi om Renate en Fleur te bereiken. Het was inmiddels negen uur s'avonds en ik was super moe. Gelukkig bood het vliegveld computers met internet aan, maar ik was niet de enige met een 'probleem'. Samen met drie andere backpackers was ik om deze enige computer gestrand. Een stelletje had geen geld omdat hun mastercard was geblokkeerd en een andere jongen was opzoek naar een plek om te slapen. Nadat ik honderd keer mijn FB had bekeken, kwam ik erachter dat Renate mij een beschrijving gemaild had en wist ik eindelijk waar ik naar toe moest. Ik ben samen met deze drie backpackers naar Den Pesar gegaan. Hier heb ik de meest verschrikkelijke overnachting tot nu toe gehad. De plek waar we verbleven was super vies. Bij binnenkomst moest ik eerst over een hond stappen vervolgens over een slapende man met een super dikke buik (het is hier in om je shirt voor de helft omhoog te doen als je een dikke buik hebt), aan mijn rechterhand lag kattenvoer op de grond en aan mijn linkerhand twee schildpadden die beiden elkaar vermorzelden om uit hun te kleine bak met super vies water te klimmen. Maar dan, ik deelde een kamer met Sem. Een jongen uit Canada die er erg gewoon uitzag, maar niks was meer dan waar. Hij las een boek over pessimisme want dat maakte hem aan het lachen, hij luisterde naar duistere muziek en al zijn vrienden waren schizofreen. Ik was echt te bang om te slapen en had het gevoel dat hij niet over zijn vrienden sprak, maar over zichzelf. Inmiddels was het 3 uur in de nacht en was ik super moe maar hij bleef maar enge verhalen vertellen dus het lukte niet echt om in slaap te vallen. Ik ben ergens in zijn verhaal toch in slaap gevallen en ik leef nog steeds :) De volgende ochtend zijn het stelletje uit Zweden en ik om 06:00 opgestaan, want om 07:45 zou onze 8 uur durende trein naar Yogjakarta vertrekken en ik had begrepen dat er een mega lange rij zou zijn voor de treinkaartjes. Maar we hadden binnen no time kaartjes. De mensen hier zijn trouwens enorm aardig. Je hebt het gevoel dat ze iets van je willen, omdat ze constant met je meelopen. Net zoals de mensen in Maleisië zijn ook Indonesiërs super vriendelijk en behulpzaam. Ik vond de trein erg fijn. Ik had een tweezits voor mij zelf en ik heb bijna de gehele reis geslapen (voordeel van weinig slaap van te voren). Ook de uitzicht was erg mooi met bijna 8 uur lang rijstvelden. 1 ding: tijdens elke stop kwamen nieuwe horde mensen de trein binnen die de naam van hun product op repeat noemden zodat we vooral eten van hun zouden kopen. Dit was eerst grappig, maar daarna een klein beetje irritant.

Aangekomen in Yogjakarta nam ik afscheid van dit stelletje en ging ik bij toeval naar een internetcafé dat maar paar meter van mijn lieftallige Fleur en Renate verwijderd was. Zij hadden mij een tweede update gegeven over de plek waar zij verbleven en een schattige man heeft mij daar met zijn motor afgezet. Aangekomen bij het huisje bleek Fleur ziek te zijn. Gelukkig heb ik wat details gemist, maar die heb ik later in de reis wel mogen ontmoeten achja zo leer je elkaar kennen ;). Mede hierdoor hebben Renate en ik wat tijd in het winkelcentrum doorhebracht. Vooral het dagelijks uitproberen van de massagestoelen was een grote grap. Ik ben benieuwd wat de verkopers dachten bij het zien van onze gezichten die genoten en leden door de verschillende soorten massage apparaten. Verder hebben we een danswedstrijd mogen bijwonen tussen een groep motorrijders en hebben we een bijna twee uur lachwekkende film bekeken genaamd 21 Jump Street wat tot de laatste scene mij aan lachen heeft gehouden omdat het zo stom was. Naast de winkelcentrum zijn we naar het Ramayana ballet geweest in de tuinen van de Prambanan tempel. Zowel de setting als de kostuums waren prachtig. Ook de 'ballet'voorstelling was mooi. Tijdens het eerste kwartier dan. Na de eerste helft kwam ik erachter dat ik niet enige was die er zo overdacht, want wat hebben wij hard gelachen toen we erachter kwamen dat er nog een tweede helft op ons zat te wachen. Al om al was het wel erg vet om zoiets ooit gezien te hebben! Verder stond een tweede wereld beroemde fenomeen ons op te wachten namelijk de prachtige en de grootste boeddhistische tempel, Borobudur tempel. We kregen hier een niet matchende saron om en hebben prachtige foto's kunnen maken van de klokken en de beelden. Het was zo indrukwekkend om het verhaal achter deze tempel bovenop de tempel te lezen en je te beseffen dat het in de 19de eeuw op een wonderbaarlijke manier gemaakt is. Het was zeker de moeite waard om om 04:00 uur op te staan, want er waren niet zoveel mensen en de zon scheen super mooi op de tempel. De volgende dag zijn we met een minivan naar de Bromovulkaan gereden. Deze rit duurde maar liefst elf uur! De ritjes doen een mens niet veel goeds, want je eet alleen maar Kopiko, Mentos en koekjes onderweg en wordt misselijk van weinig eten. Na zon rit waardeer je een bordje nasi goreng enorm. We zijn bij aankomst gelijk ons bedje ingekropen, want we zouden paar uur later te voet richting de vulkaan gaan. Helaas of avontuurlijk ging niet alles volgens plan. We werden niet om 04:00 uur maar om 03:00 wakker gemaakt door de hotel manager met de mededeling dat we heel rap aan onze wandeltocht moesten beginnen als we zonsopgang wilden meemaken. Zo optimistisch en sportief als wij waren, stonden we binnen tien minuten vooraan onze helse wandeltocht. De route was zo stijl en laat je meteen merken dat je niet zo heel sportief bent als je dacht. Na 30 minuten maakten we wijs een einde aan het hiken en besloten we zoals alle andere toeristen de jeep te nemen om deze tocht van 7 km af te maken. We hebben een local ontmoet genaamd Eddy die leek op een Ninya en hij wilde ons wel met de jeep brengen. Hij heeft ons naar de Matiki viewpoint gebracht en dit was echt super mooi! Om de kou wat te verzachten hebben we boven op de berg wat oe-a-puntje-puntje-oe-a-fanatic- oefeningen gedaan. Samen met onze guide hebben we de vetste fotoshoot ooit gehad (foto's volgen). Vervolgens heeft hij ons naar de vulkaan begeleid. De klim was weer zwaar en het was erg moeilijk om te ademen door de stof, maar de vulkanische landschap en de stomende krater Bromo waren prachtig! Eenmaal weer terug bij het huisje was het 09:00 s'ochtends en ook ditmaal heb ik genoten van het 'ontbijt' nasi goreng.

Na de vette activiteiten in Java waren we klaar voor Bali. De busrit was een grote grap. Waarschijnlijk kennen Aziaten het woord vol niet of ze zijn enorm creatief of beiden. Want alle stoelen waren bezet, maar toch wisten zij plekken te creëren door plastic tuinstoelen in de gangpad te zetten. Na een slome bootreis waarbij wij het gevoel hadden terug te varen naar de plek waar we van vertrokken, kwamen wij niet op de verwachte tijdstip maar 5,5 uur later namelijk om 00.30 aan. Tijd is relatief ;). De volgende dag zijn we gaan chillen op de strand van Bali. Ik denk dat Kuta ons geen realistisch beeld van Bali heeft gegeven, want de golven waren geweldig voor surfers maar niet voor ons en dan het nachtleven.. Die avond zijn we vol goede moed uitgegaan in Kuta, maar de dag erop wisten we niet hoe snel we naar een andere plek moesten. Waarom? Nou de tweelingzussen van Deena en Snooki van Jersey shore namen de podium over met hun zelf gemaakte 'kleding', de vol getatoeëerde bezatte en gedrogeerde Australiërs vielen van het podium op hun gezicht maar stonden zo weer op net of er niks gebeurd was en dansten (maakten de meest vulgaire bewegingen ooit) gewoon verder, de Flinstones liepen rond en snoven coke met hun ouders. Mocht je opzoek zijn naar een hilarische nacht waar je je ogen uitkijkt door de hoeveel drugs en andere soort mensen dan zit je hier helemaal goed, maar wij waren na een avondje opzoek naar iets anders dus op naar Ubud :). Dit is een idyllisch stadje waarbij bijna iedereen een familie tempel naast haar huis heeft. Terwijl we opzoek waren naar een kamer kwamen we aan de praat met een Balinees mannetje die ons door middel van scooters naar zijn super schattige homestay heeft gebracht. De volgende dag liepen wij zoals bijna alle inwoners mee in een stoet, want er was een Balinese/hindoeïstische crematie. Deze crematie is alles behalve wat je verwacht bij het woord, want de mensen waren vrolijk, er werd mega harde muziek gemaakt door local jongens die achteraan de mega grote kar gedragen door locals liepen. Doordat de wagen zo hoog en groot was, liepen er mannetjes mee die de elektriciteit kabels omhoog hielden zodat de kabels niet werden gesloopt. De stoet eindige op de begraafplaats waar de lijk na een lange ceremonie in brand werd gestoken in een 5 meter hoge stier (familie symbool). Verder hebben we onze ogen uitgekeken in de mooie maar te dure sieradenwinkels en hebben we de meest lekkere eten in Indonesië gehad bij een food hawker stall.

Na Bali volgde na een 5 uur durende slome boot, Lombok. Lombok is echt prachtig, dit maakte de reis naar de Gili eilanden 1379137 keer vetter! De natuur is echt adembenemend (Nooit gehad dat ik zon woord zou gebruiken). In vergelijk tot Bali is Lombok arm en ongerept. Terwijl we door de monkeyforest reden genoot ik volop van de uitzicht, de apen en Fleur en ik die meezongen met Beyoncé haar hele album. We arriveerden op de Gilis op koningendag en hebben daar deze dag goed gevierd. Veel mensen waren in het Oranje en gingen helemaal los. Ik weet niet of de magic mushroom daar een rol in heeft gespeeld. De rest van de week bestond uit: chillen op het strand, genieten van de kleur van het water, de vissen die later in de middag in grote getallen als kleine dolfijntjes door het water sprongen, de zonsopgangen en ondergangen, heerlijk eten en Renate's grote dag want ze was jarig :). Ook heb ik hier Fleur weer ontmoet als je snapt wat ik bedoel, kreeg ik goed last van mijn sinussen wat een paar dagen heeft aangehouden, heb ik daardoor filmpjes in bed gekeken en we afgesloten met een fullmoon party! De volgende dag hebben wij de boot-auto-boot gepakt naar Bali, want vanaf daar zou het volgende avontuur beginnen. Hier heb ik 'afscheid' genomen van de twee schatjes waar ik een toptijd mee heb gehad in Indonesië en heb ik de vliegtuig genomen naar Ho Chi Minh (Saigon). Ik ben hier alweer een paar dagen en heb ik alweer zoveel meegemaakt. Eigenlijk te zot voor woorden! Maar ik zal dat bewaren voor de volgende update, want deze is veel te lang geworden.

Ik hoop dat het ook goed gaat met jullie allemaal! Bedankt nog voor alle reacties en mailtjes. Blijft leuk om wat de horen van het kikkerlandje, want voordat je het weet sta ik er zelf weer met beide voeten.

Heel veel liefs vanuit Vietnam!!