Laos

Sa ba dea regenseizoen en alleen reizen,


De afgelopen twee weken stonden in de teken van alleen reizen in Noord-Laos. Na 61 dagen constant omringd door reismaatjes en geen nacht alleen geslapen te hebben, had ik enorm veel zin in een dagje alleen. Een dagje zonder praten en zonder overleggen. Ookal heb ik het alleen maar geweldig gehad met mijn reismaatjes je staat er niet bij stil dat je in Nederland ook vaak alleen iets doet. Ik moet zeggen dat ik het best wel spannend vond om alleen naar Laos te gaan en zelfs de afgelopen twee weken ben ik steeds zenuwachtig geweest wanneer ik ergens alleen naartoe ging. Achteraf nergens voor nodig, maar toch hou je dat gevoel van ontwetenheid niet tegen. Toch kan ik na twee weken zeggen dat de losse korte contacten soms vermoeiend kunnen zijn en dat het fijn is om met iemand te reizen waar je aan het einde van de dag op terug kan vallen. Daarentegen sta je (onbewust) minder open voor anderen en ben je minder bereikbaar voor anderen als je met zn tweeen reist. Al om al, het heeft zijn voor- en nadelen. Na een eerste goeie plensbui was de regenseizoen geopend. De afgelopen maanden heeft het slechts een paar keer geregend, maar helaas ben ik de klamme, plakkerige, hete en regenachtige seizoen ingegaan. Het heeft de afgelopen dagen af en aan kort geregend.

Luang prabang, oud hoofdstad en UNESCO erfgoed, is een perfecte plek om alleen te reizen omdat veel reizigers hier alleen zijn. Het is een boedistisch stadje met 32 tempels, franse invloeden, de bruine mekong rivier en een en al rust en schattigheid. De eerste dag heb ik een fiets gehuurd en ben ik in de hitte gaan rondfietsen. De supermarkt zoals wij die kennen, kennen ze in Laos niet. Dus ik heb rondgewinkeld in kleine marktwinkels. Door de night market die elke avond wordt opgezet, was ik totaal gedesorieenteerd en al op de eerste dag verdwaald. Na wat uurtjes had ik met hulp mijn gesthouse gevonden waar ik mijn spullen heb gepakt en naar een goedkopere questhouse ben gegaan want de eerste nacht deelde ik een kamer. Na een hapje met een spaans meisje ben ik optijd gaan slapen. De volgende dag heb ik in de helder blauwe tag kuang si waterval gezwommen en vriendjes gemaakt met een groep israeliers en een duitser waar ik ook die avond mee uit ben geweest in een bar genaamd Utopia waar alle backpackers verzamelen. De avond zette zicht voort met een aangeschoven Nederlands stel in een locale discotheek waarbij de laotianen vooral drinken en stilstaan en de ladyboys de buitenlanders proberen te strikken. Deze prachtige avond liep wat minder mooi af. Terwijl ik naar mijn huisje liep ben ik door twee jongens op een scooter achterna gezeten. Met mijn hart bonsend in mijn tenen ben ik keihard gaan rennen en eenmaal thuis viel ik maar niet in slaap. De jongens hadden mij behoorlijk bang gemaakt doordat ze sloom naast mij reden en 'cheap, cheap en boom boom' riepen. Mijn plan om de eetceremonie van de monikken te beschouwen viel in duigen, omdat ik pas om 4uur in slaap viel en de ceremonie rond 6 uur begint. Ook poging twee viel in duigen, omdat ik droomde dat ik met mijn zusje de ceremonie bijwoonde. De volgende dag kwam ik erachter dat ik mij gewoon verslapen had. Verder heb ik in Luang Prapang de wat xieng thong gemaakt in 1560 van hout en mooie muurschilderingen en mozaiek bezocht en de uitzicht van wat than phil si op de 100 meter hoge phu si berg bewonderd. S'avonds kun je gratis in de tempels naar zanggebeden van de monikken luisteren wat erg rustgevend is. De sfeer wordt afgemaakt door de monikken in oranje gewaden die overal in dit stadje rondlopen. Helemaal uitgerust besloot ik een toer naar het noorden te boeken. Helaas was de tuktuk mij totaal vergeten en zo geduldig als ik ben, was ik al een half uur aan het wachten. Gelukkig heeft de guesthouse eigenaar ervoor gezorgd dat de tuktuk kwam. Tijdens de rit naar de busstation was ik zo bang om de bus te missen, maar gelukkig was er niets aan de hand en heb ik na vier nachten en doordat ik twee uur snachts aankwam vanuit Hanoi drie en een halve dag in Luang prabang doorgebracht.

Huay xia. Met een lokale bus heb ik een rit van 13 uur richting het noorden met ik als enige niet-leotiaan afgelegd. Grappige achtergrond muziek met 'oink oink en baklava geluiden' op reapeat hebben mijn reis naar het Bokeo Provence leuk gemaakt. De weg naar het noorden kent veel gaten, geen stoplichten, bijna geen andere tegenliggers en alleen maar gebergte. Huay Xia is klein, er zijn weinig toeristen en er is niet veel te doen. Ik had zoals andere toeristen die hier komen een missie: The gibbon experience :)! Sochtens was ik de enige die mij hiervoor had opgegeven. Die avond voelde ik mij voor het eerst echt alleen. Ik heb veel in mijn kamer doorgebracht en voor het eerst alleen uit eten geweest. Maar bam bam bam de volgende ochtend stond ik vroeg op om een jeeptocht van een uur naar het Bokeo gebied te maken. In de tussentijdtijd waren er nieuwe aanmeldingen en bestond de groep uit een Zweedse jongen, een meisje uit Noorwegen, een jongen uit Japan en een meisje uit Texas. Met gepaste ziplijn kleding zijn we alleen maar bergopwaarts gelopen. Na twee uur lopen en 900 meter boven zeeniveau kwamen we aan bij de eerste ziplijn. Aan twee touwtjes aan een ziplijn ben ik net als een aapje van de ene boom naar de andere boom gevlogen. Dit geeft je zon kick waardoor je snel naar de volgende ziplijn wil. De lijnen waren tussen de 200 en 700 meter lang. We vlogen boven rievieren en ik heb voor het eerst de bovenkant van een mega hoge levende boom geraakt. Savonds sliepen we met zn vijfen in een boomhut die in de bovenkant van een ongeveer 15 meter hoge boom was gemaakt. De buiten regendouche met uitzicht op de bergen, de buitentoilet omringd met bijen, de schattige keuken en de ziplijn naar de boomhut toe maakten de ervaring helemaal compleet. S'avonds hebben we gekaart en de volgende dag na een aantal ziplijnen alleen maar naar beneden getrokken. Dit laaste is niet knie vriendelijk. We hadden enorm geluk met het weer, want het heeft alleen savons geregend terwijl wij sliepen. Hierdoor heeft de jeep ons weer op kunnen halen en hebben we niet 3 uur lang terug moeten trekken. Eenmaal angekomen in Huay xia heb ik een buskaartje gekocht en ben ik samen met de zweedse jongen en Noorde meisje naar Vang Vieng gereisd. De bus legt altijd dezelfde busrit af, dus aangekomen in Luang Prabang hebben we op het nippertje de volgende VIP bus naar Vang Vieng genomen. Deze rit was de meest verschrikkelijke ooit! Ik had geen twee stoelen waardoor ik geen oog heb dichtgedaan, de kinderen die voor mij zaten hebben de jurk van hun moeder rijkelijk beschilderd met kots en achter in de bus zat een man die ook zakken vol kotste.

Zoekende naar een doorm in Vang Vieng kwam ik in gesprek met een duits meisje, Rabea en met haar heb ik een een bungalow gedeeld. De doorms waren te primitief en doordat de prijs miniem was in vergelijking met de bungalow zijn we voor de bungalow gegaan. De weg naar de bugalow kende een waggelende bamboo brug. De hut zelf was gemaakt van bladeren en had de mooiste hangmat ooit. Enige nadeel waren de mieren en ik ben hier lek gestoken. Tijdens het douchen zag ik een grote springhaan die door een salamander werd opgegeten. Hoe mooi het ook is om dit soort dingen van zon afstand te zien ik vind het geen prettige douche ervaring. Vang Vieng staat bekend om het bekijken van de serie Friends. Dit heb ik vier dagen onder het genot van een lekker maaltijd en een koude koffieshake gedaan. Savonds was het gratis bucket time. Bij smile en bucket bar kon je gratis bakken met drank halen en feesten. Doordat men overdag te veel drinkt tijdens het tuben staat men bezopen op de dansvloer. Wij kregen het advies om een ronde tuben zonder drinken te doen. Zo gezegd zo gedaan. Doordat het warm was en het water ons niet snel naar beneden nam, waren we later dan verwacht beneden. Helaas hebben we onze tube moeten inleveren en zijn we weer naar boven gegaan omdat we afgesproken hadden met andere reizigers. Zij waren helaas al weg en daardoor hebben we wat drankjes met de staf gedaan. Iets te gek voor mij! Ik zal de details voor mezelf houden, maar laten we erop houden dat je een bandje krijgt bij elk shotje en zij hadden er wel 50. Wel een leuk spelletje van ze geleerd: flipcup. Verder hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar de Bleu lagoon gegaan. Dit was great fun! Hangend aan een touw sprongen we in het water en werden we meegezogen door de waterdruk. Helaas heb ik door de regen de waterval moeten missen.

In de minivan richting Vientiane heb ik een Chinees meisje ontmoet en met haar heb ik twee nachten doorgebracht. Zij was al getrouwd en had een zoon van 8. Van haar heb ik geleerd dat leeftijd er echt oprecht niet toe doet. Vientiane is niet een mooie stad, maar desondanks heb ik het wel leuk gehad. We zijn met een lokale bus waarin ik het beroep deuropener (de deur klapte steeds open en ik moest het open en dicht doen nadat elke reiziger in en uit stapte) heb gekregen naar de Budah park gegaan. Dit was erg mooi. Savonds hebben we deelgenomen aan de dagelijkse workout met ongeveer 50 Leotianen met uitzicht op de Mekong river. In Kualao een Leaotiaanse restaurant met live muziek heb ik Laarp gegeten, iewl! Ook hier was de night market erg leuk. Lekker goedkoop eten waardoor ik mijn veel eten en veel fruitdrankjes drinken voort kon zetten. Ik eet echt voor twee en door mijn hongeringe reismaatjes word ik gestimuleerd om voor drie te eten. Wat trouwens echt indruk op mij heeft gemaakt zijn de bedelaars in dit stadje. Terwijl wij aan het dineren waren kwamen kinderen en volwassen knielend naast ons zitten. Afgekeken van de Leotianen aan een ander tafeltje kwam ik erachter dat zij niet om geld maar om eten bedelen. Door de enorme brok in mijn keel kreeg ik niks meer weg en hebben we al het eten op onze tafel weggegeven. Omdat ik al mijn geld had opgemaakt moest ik met het Chinese meisje veel te vroeg mee naar het vliegveld. Na uren wachten op dit te kleine vliegveld en mijn dollars aangebroken te hebben vloog ik met Lao Airlines naar Bangkok. Korte en fijne vlucht :)

Byebye Laos en hello Thailand. Mijn laatste stop. Terwijl ik dit schrijf heb ik nog maar 25 dagen te gaan...

Trouwens ik word helemaal gelukkig van jullie berichtjes, telefoontjes, apjes enzo enzo. Dat maakt het echt veel leuker om terug te komen. Hoe leuk ik het hier ook heb door jullie kom ik graag terug :):) en zusje en moederlief ik mis jullie zo af en toe.

Heel veel liefs en tot over een klein maandje!