Maleisië

Liefste allen,

Alweer 28 dagen geleden ben ik aan mijn reis in Zuidoost- Azië begonnen. Ik heb drie weken in Maleisië rondgereisd en vrijwilligerswerk gedaan. Mijn reis in Maleisië is met hoogtepunten gestart en geëindigd! Ik verbaas mij er steeds weer over hoeveel je meemaakt op een dag. Zelfs een saaie nutteloze dag is leuk en daar heb ik dan ook de afgelopen tijd wel eens behoefte aan gehad. Toch heb ik te veel meegemaakt om alles in details te vertellen, dus ik zal proberen om wat voorbeelden te geven maar ook globaal aan te geven wat ik allemaal heb gedaan de afgelopen tijd.

Op 28 maart heeft mijn lieve moeder mij naar het vliegveld gebracht. Zodra ik mijn tussenstop in Cairo maakte dacht ik waar ben ik aan begonnen, maar omdat je alleen reist spreekt iedereen je aan en ben je al heel snel niet alleen. Ook het lieve boekje dat ik van mijn club heb gekregen was fijn op dit moment want het maakte mij weer aan het lachen. Tijdens deze tussenstop heb ik Theo ontmoet waarmee ik tot Kuala Lumpur samen heb gereisd. Dat brak de lange reisuren en begon ik alles als één groot avontuur te zien. In KL aangekomen was ik erg benauwd, want de luchtvochtigheid is erg hoog. Gelukkig kan ik nu na 28 dagen wel zeggen dat het weer steeds beter went. Na een lange vlucht (tussenstop meegerekend) van ongeveer 19 uur zouden Aisecers van de universiteit UPM mij opkomen halen, maar door een miscommunicatie stonden zij al een dag eerder op mij te wachten. Ik heb een super lief meisje ontmoet die de Aisecers voor mij heeft gebeld en samen met mij een uur heeft gewacht op hun. Je merkt gelijk hoe behulpzaam en lief ze zijn want naast dat ze haar eigen sjaal aan mij wou geven vertaalde ze van alles op haar I-pad om met mij te kunnen communiceren. De meeste Maleisiërs kunnen prima Engels spreken, maar sommigen spreken erg gebrekkig. Toch proberen ook zij met handen en voeten een gesprek met je aan te knopen en dingen voor je te regelen. Vervolgens ben ik opgehaald en naar Sri Serdang gebracht. Ze rijden hier links op de snelweg en zelfs de roltrappen zijn links. De andere vrijwilligers waren al in Sri Serdang. Met deze vrijwilligers heb ik bijna drie weken opgetrokken. De groep bestond uit een jongen uit Italië die super grappig is en ‘me en you’ door elkaar haalt. Hij zegt dingen als: Your father is not your real father. Verder een meisje uit Hong Kong die super lief is en onschuldig lijkt, maar dat niet is. Wo chi huan! (I like that). Een jongen uit de Filippijnen, die erg professioneel, zorgzaam en rustig is. En drie Nederlanders. Met Nicole heb ik een kamer gedeeld. Renate en Fleur kende ik al van de uni, twee lieve gestoorde kinders ;)! Op de eerste dag waren we met te veel vrijwilligers en hebben Renate, Fleur, Nicole en ik in UPM geslapen. Dit is een universiteit waar iedereen moslim is. Dit merk je gelijk aan dat de jongens en de meisjes gescheiden zijn, de schoenen uit moeten en we werden de volgende ochtend wakker gezongen met een gebed. Op de tweede dag zijn we samen met de Aisecers en de vrijwilligers naar de Batu caves gegaan. In de trein heeft iedereen een lied gezongen in haar eigen taal. Fleur, Renate, Sophie en ik hebben de polonaise gedaan en de trein op zijn kop gezet. Bij de Batu caves staat werelds grootste standbeeld van Murugan een hindoeïstische god. Terwijl we op een trap met 200 treden liepen, renden er overal apen rond opzoek naar eten. Ik heb geprobeerd om mijn bananen te geven, maar zodra ik ze uit mijn tas haalde sprong een aap tegen mij op en heb ik het helaas laten vallen. Het was erg leuk dat we hier op een zondag aankwamen want de hindoes waren aan het bidden, de wenkbrauwen van alle kinderen waren getekend en ze hadden allemaal een geschoren gouden hoofd. Echt super schattig! De dag erop zijn we met de vrijwilligers naar KL gegaan om daar wat bekende highlights zoals de KL tower, Masjed jamek (moskee waarbij we kleden kregen zodat we daar rond mochten lopen tijdens bezoekuren), China town en Petronas tower te zien. In Maleisië en vooral in de trein en in KL moet je goed op je tas letten vanwege diefstal. Dit laatste heeft Gualty geweten, want zijn I-phone is uit zijn broekzak gehaald in de trein. Na een overnachting in KL hebben we in ons eigen huisje in Sri Serdang (net buiten KL) geslapen. De ratten, krekels, douchen doormiddel van bakken met koud water en de gaten in de grond als wc waren even wennen, maar alles went super snel! En ik moet zeggen dat ik het douchen met koud water erg lekker vond, want door het weer voel je je erg plakkerig. We waren er al snel achter dat we niet veel activiteiten konden doen via het project, Hope.

De activiteiten die we hebben gedaan vond ik erg interessant. We hebben bijvoorbeeld een workshop gegeven op UPM aan studenten van mijn leeftijd en ze hadden nog nooit een condoom gezien, wisten vrij weinig over aids en waren supér verlegen. Hun innemendheid en onschuldigheid is erg aandoenlijk, maar tegelijkertijd staan ze erg ver van ons vandaan. De meeste studenten van mijn leeftijd voelen veel jonger aan door hun manier van denken en hun onwetendheid. Ook zijn we langs een opvanghuis geweest met kinderen die tijdens hun geboorte aids hebben gekregen doordat hun moeders geïnfecteerd waren. Het was ongelofelijk leuk om met deze kinderen stoelendans, Maria koekoek te spelen en hoofd schouder knie en teen te zingen. Wanneer je met ze speelt vergeet je hun ziekte, maar als je er over nadenkt weten deze kinderen niet wat voor toekomst ze te wachten staat en weten ze niet goed wat ze hebben. Naast kinderen hebben we een opvanghuis voor vrouwen bezocht die infecteert zijn doordat hun man aan de drugs was of omdat ze door onwetendheid in de prostitutie hebben gewerkt. De sfeer hier was heel anders. Misschien komt dit omdat zij al ziek zijn en weten dat hun toekomst niet zoals die van mij en jou is. Ook was er een taalbarrière omdat maar één mevrouw Engels sprak. Nadat ik een radio had gevonden en we begonnen te dansen merk je dat deze barrière verdwijnt.

Doordat het project ons niet veel activiteiten aan kon bieden zijn we veel gaan reizen. We zijn bijvoorbeeld naar Melakka geweest, dit is een schattig stadje waar we fietsen hebben gehuurd. Na dagen taxi en trein en dus afhankelijkheid merk je hoe fijn fietsen is. We zijn heel toevallig bij een moskee terecht gekomen die half in de zee staat. Verder zijn we naar Penang geweest. Een eiland in het noorden van Maleisië dat bekend staat om het eten. We hebben dan ook na alle borden noodels, rijst en ei lekker Italiaans gegeten bij restaurant Ekko. Dit was echt hemels want alles was zelfgemaakt en ze hadden andere dingen dan rijst, noodels en ei. Die avond zijn we uitgeweest in George Town. Dit was echt hilarisch, want we kregen zonder iets te zeggen of te doen overal gratis drank. Ik heb me rot gelachen om alle kleine dingen zoals Renate die met een glas bier onder haar shirt net alsof deed buikpijn te hebben en een VIP discotheek in te willen. Of Fleur die tegen onze ‘drank aanvoeder’ zei: No whe are models we can’t eat. Yes afcourse we can drink! Of Renate die de volgende dag met haar pyjama naar de supermarkt is gerend om een fles water te kopen. Of Fleur die haar kont eraf geschud heeft in een battle met een beveiliger in een discotheek. Zo kan ik nog uren doorgaan haha! Ook zijn we naar de Cameron Highlands geweest waar we gechilt hebben met andere backpackers bij Daniels Lodge, ik mijn eerste ladyboy heb gezien, theeplantages hebben gezien waarbij de bladeren voor toerisme gebruikt worden en waar dus geen thee van wordt gemaakt, aardbeiplantages gezien hebben en een top tocht hebben gemaakt in de wilde natuur. Dit laatste begon al super tof omdat we met een super lelijke waggelende jeep de natuur in zijn gebracht. We hebben een lange wandeling gemaakt waarbij het begin zwaar was, omdat ik al zolang niet heb gesport. Maar na een kleine half uur vond ik het super gaaf. We zijn aan de hand van bomen rivieren overgestoken, aan de hand van lianen omhoog geklommen en na een modderige steile pad hebben we de Rafflessia gezien (de rode grote bloem dat eigenlijk een schimmel is).

Na al deze avonturen zijn Fleur, Renate en Nicole met het project gestopt en rond gaan reizen. Ik heb nog wat workshops gegeven en ben daarna ook gestopt. Ook al waren de activiteiten die we deden erg leuk het waren er echt te weinig. Na elke trip moesten we terug naar KL, dus je bent om aan het reizen. Ook het wachten voor een volgende workshop hebben mij doen besluiten om te stoppen. In mijn laatste week in Maleisië ben ik samen met Migi, Gualty en Sophie naar de Perhentian Islands geweest. Zij zijn iets eerder naar huis gegaan omdat ze een workshop moesten geven en ik ben een week lang op dit eiland gebleven. De reis begon met een lange busreis waarin ik als enige echt niet kon slapen gevolgd door een bootreis waarbij je het gevoel had dat de boot elk moment uit elkaar spatte. Dit duurde maar 30 minuten, maar we gingen zo ontiegelijk hard dat we steeds tegen het water aan kletsen. Aangekomen op het eiland was alles zo mooi, het water was super helder, blauw en zout, ons houten hutje met hangmat zat op het strand en het voelde als een privé strand want het was klein en er waren niet zoveel mensen. Mijn week bestond uit eten, zwemmen, praten, lopen, zwemmen, feesten en slapen. Na een week feesten tot 5/6 uur in de ochtend heb ik veel locals leren kennen. Zij dansten de hele avond door en hun dansbewegingen waren echt te grappig. Ook Gualty de Itialaan kon hier wat van. We hebben op dag één Sarah ontmoet en zij heeft de hele week met ons opgetrokken en elke dag zijn er steeds meer mensen aangeschoven. Sommige waren erg leuk, andere waren apart, andere hippies die veel drugs gebruikt en weer anderen waren beetje rustig. Ik heb twee nachten in een doorm geslapen en ook dit was bestwel leuk, want alle doorm- backpackers zijn alleen en die gingen met ons mee. Ook op mijn laatste nacht heb ik niet veel geslapen en moest ik voor 11 uur uitchecken. Ik heb de nachtbus naar KL gepakt waarbij alleen ik en drie andere jongens inzaten. We kwamen om 5 uur s’ochtends in KL aan en zij boden aan om met hun mee te gaan. Ze hebben zoveel voor mij gedaan en terwijl zij mij overal heen reden was ik echt in de war. Danials moeder heeft ons opgehaald, ik heb bij Tv gedoucht en super lang met zijn vader gepraat, we hebben in botsauto’s gezeten en in de winkelcentrum rondgehangen én ze hebben mij naar het vliegveld gebracht wat 45 minuten rijden is. Oprecht geen woorden voor, want ze kenden mij helemaal niet. Op het Lcct vliegveld heb ik mijn vlucht naar Jakarta gepakt, want terwijl ik dit schrijf ben ik in Java :D

Ik heb in Java al super veel meegemaakt. Alleen mijn aankomst was al een avontuur, maar ik zal over Indonesië vertellen als ik in mijn volgende land zit ;).

Ik hoop dat het met iedereen goed gaat en ik heb het gevoel dat de tijd vliegt dus ik zie jullie al heel snel :) Hele dikke airkiss!