Argentinie, Bolivia en een beetje Chili
Door: Parisa Yazdani
Blijf op de hoogte en volg Parisa
01 December 2015 | Argentinië, Buenos Aires
Claro
Precies een maand geleden vloog ik samen met Atous naar Buenos Aires om een maand door Argentinië te reizen. Achteraf is het iets anders gelopen dan gepland, want daarnaast hebben wij twee buurlanden meegepakt. Por Qué? Ik wist dat Argentinië groot was, maar groot blijkt een ontastbaar begrip. Om de grootte van Argentinië hebben wij 3 binnenlandse vluchten gemaakt. De vlucht van het zuiden naar het noorden duurde 5 uur. Om tijd besparen hebben wij de bus voor lange afstanden vermeden en om vlieggeld te besparen hebben wij twee uitstapjes gemaakt naar de buurlanden: Chili en Bolivia.
Oke. Argentinië. Groot land. Divers land. Het land van: niet rokers, koude zuiden (10 graden), warme noorden (35 graden), MEGA plateau zolen, dezelfde straatnamen die overal terugkomen, aardige en behulpzame mensen, vooral Franse toeristen, vlees, vlees, vlees en een extreem verslechterde economie. Cambio? Dit laatste moet ik even uitleggen. 12 jaar geleden kwam ene Kichner aan de macht. Door zijn invloeden ontstond een instabiel wisselkoers. Om grip te krijgen op deze koers ontstond een ‘blue market’. Op deze markt lopen mensen de hele dag cambio te roepen. Ze willen graag de euro's/dollars van de reizigers en betalen daar een hogere koers voor. Win-win situatie voor zowel deze Argentijnen als de toeristen. Zo hebben wij 4000 euro ingeruild tegen 66.600 Argentijnse pesos. Van de bank hadden wij 40.000 kunnen krijgen, dus een mooie winstmarge van 26.600. Het grootste biljet was een briefje van honderd. Dus wij liepen vanaf dag 1 als echte maffia bazen met een plastic tasje gevuld met 666 briefjes van 100 rond in Argentinië. En dat slonk maar niet. Een ‘echte’ nadeel van het beleid van Kichner ofwel Scioli is de btw-verhoging. Zo konden wij nergens ondergoed vinden dat goedkoper was dan 14 euro per stuk. Maar wie weet komt aan dit alles een eind. Want bam bam bam. Na 12 jaar is op 11 november 2015 een nieuwe president gekozen: Macri. Het was net Koninginnedag. Mensen waren blij, liepen in stoet, toeterend en joelend door de straten en feestten. Je zou verwachten dat iedereen blij zou zijn met Macri, maar hij heeft pas bij de tweede stemverkiezing met slechts iets meer dan de helft van de stemmen gewonnen.
Goed the big picture is geschetst. Op naar Buenos Aires. Begin- en eindstation van onze reis. BA is opgedeeld in verschillende delen. Zo hebben wij 4 delen gezien: Palermo (duur en bruisend), San Telmo (historisch), het centrum (alles in 1) en Boca (‘gevaarlijk’ en bijzonder). In BA hebben wij vooral gechilbilt, ‘gewinkeld’ (alle kleren zijn zowat hetzelfde en echt extreem duur door wederom de btw), gegeten, gedronken en uit geweest (de laatste prijzen zijn vergelijkbaar met de prijzen die wij hier ook kennen). Oke over dat uitgaan moeten wij het even hebben. Het is niet zoals de andere Zuid-Amerikaanse landen die ik gewend ben. Je gaat naar een kroeg/disco koopt een drankje, gaat zitten, kletst, geniet van de muziek en gaat daarna naar huis. Er wordt wel een beetje gedanst, maar daar moet je echt naar zoeken. Ook hebben wij een mega begraafplaats bezocht voor de rijke Argentijnse families. Hun kisten zijn opgeborgen in grote ‘huizen’ met trappen die naar beneden leiden. Op een gegeven moment realiseerde ik mij dat ik een lange witte jurk aan had, mijn haren voor mijn gezicht kon doen, mijn armen naar voren kon doen en freaky rond kon lopen. Kinderachtig, maar ja als mensen moeten lachen wie ben ik dan.
Op naar Patagonië. Doel A. De piloot benoemde vanuit het vliegtuig wat we zagen. Ik was als een kind zo blij. Adembenemend: blauw/groen water, witte wolken, bruine bergen met witte toppen en gletsjers. Perito Moreno is toch wel de bekendste gletsjer. Hij is niet de grootste maar wel spectaculair. Hij steekt 20 meter boven het water uit en is in totaal 60 meter hoog en 5 km breed. Doordat hij verschuift breekt er zo af en toe een stuk ijs af. Alleen al bij het afbreken van een klein stukje ijs klinkt het alsof het keihard onweert. Wij hebben van half 10 tot 4 uur middags op de balkons rondom dit gletsjer gelopen en bij het water gezeten. Super mooi. Op naar gletsjer nummer 2. Viedma. De derde na grootste van de hele wereld. Deze gletsjer hebben wij niet alleen van de boot bewonderd maar we hebben er ook opgelopen. Ik weet niet hoe ik dit gevoel moet omschrijven. Poging. Je vaart in lichtgroen/blauw water met stukken blauwe (door compactheid van het ijs) gletsjer in het water, je loopt op lichtbruine/gele rotsen naar de gletsjer, doet punthaken rondom je bergschoenen en loopt op knisperend ijs dat lijkt op brokken wit schuim gelaagd met zwarte kiezelstenen. Tussen de brokken schuim stroomt kristal blauw water. Het is een beetje koud maar met de zon gemengd met adrenaline is het een plaatje. Dit was de 230 euro wel waard. Oke enige nadeel van Patagonië in Argentinië is dat het extreem duur is. Je betaalt voor alles veel. Dus hebben we bezuinigt op het hostel: oplaadpunten slechts in de gemeenschappelijke ruimten, borg betalen om bestek te gebruiken, ingedoken matrassen en zelf koken. Maarja what evah.
We zijn aangekomen in Patagonië part 2: Torres del Paine in Chili. Klein busritje, geen toerist prijzen, super lieve mensen, maar het blijft Chili dus de prijzen zijn vergelijkbaar met Europa. Peurto Natales. Dit is het hoofdstation om de W-trekking voor te bereiden. Mocht je hier niet bekend mee zijn (in ons geval): je huurt je tent, huurt je kookspullen, huurt je slaapspullen, koopt licht en voedzaam eten voor 5 dagen, je verdeelt deze spullen over twee backpacks zodat je beiden bijna 18 kilo meesjouwt, zorgt dat je exact genoeg Chileense peso's hebt, denkt het wel te kunnen doen op je nikies en neemt de bus naar dit nationaal park. Je denkt misschien je vergeet zeepspullen en kleren. We moesten niet denken aan extra gewicht dus we hebben gekozen voor 1 set kleren en de douche zou na 5 dagen komen. Oké dit had eigenlijk het punt moeten zijn waarom we hadden moeten denken waar zijn we aan begonnen, maar geen zorgen dit punt kwam later. Goed, dag 1. Enthousiast starten wij gelijk verkeerd. We pakken de verkeerde berg, maar komen hier al snel achter en draaien ons om. Berg op, berg af, tas zwaar, tas nog zwaarder, voeten doen zeer, voeten voelen aan alsof ze gebroken zijn, moe, warm, koud, vies, nog een beetje viezer, echt vies. Maar we lopen. 8 kilometer op een dag. Tjah je hebt je W-route vooraf uitgestippeld en iedereen loopt hem. Sommige doen hem de andere kant op afhankelijk van het weer. Maar je moet doorlopen want je hebt echt exact genoeg geld dus je kan niet uitwijken naar een betaalde slaapplek. Je loopt door tot je aankomt bij een gratis slaapplek om je tent op te zetten. Je zet je tent op. Haalt ijs koud water van de waterval. Kookt pasta met saus, smult en wast af in het waterval. Vervolgens poets je je tanden, doet al je kleren aan en wurmt je in je slaapzak. Vergeet je hoofd niet in je slaapzak te stoppen, want je slaapt naast een waterval en tussen bergen met ijs toppen. Geen nachtrust nummer 1 zit erop. En we gaan weer. Lopen, nog meer lopen, zwaar, lichtpuntje, even rennen, zingen, tas beetje omhoog tillen met je handen zodat je rug kan rusten, ingehaald worden, de tempo volgen van iemand waar je door ingehaald wordt, ola zeggen tegen voorbijgangsters, 20,5 kilometer op een dag zit erop, moe, pijnlijke voeten, tent opzetten, eten koken, afwassen, slapen. De tweede nacht was minder koud door de ligging, maar ook doordat we een langere afstand hebben moeten afleggen en bekaf waren. Oke dit waren wij. Je had bijvoorbeeld ook 2 Koreanen die voor deze trekking een jaar hadden getraind en fluitend rondliepen ‘lees renden’. Dag 3: de dag van stoppen. We lopen de laatste 8 kilometers en stoppen. We hebben al twee geweldige gletsjer gezien dat is de bijkomende kilometers en koude overnachting niet waard. De kilometers zeggen wellicht niet zo veel, want soms was het pad uren vlak en soms was de steilheid niet te doen. Misschien zegt het meer als ik vertel dat we van s'ochtends tot s'avonds alleen maar liepen. Begrijp me niet verkeerd. We hebben 3 dagen genoten van de bergen, de meren, de watervallen, de bloemen, de Guanacas en het kampeerleven heeft ook zijn charme. Door het eerder stoppen hadden we wat tijd om bij te komen in Chili en om een paardentocht te maken. Wederom prachtige omgeving, avontuur rijker en bovenal ontzettend fijn om Atous te zien glunderen, maar paardrijden is niks voor mij. Ze zijn te onvoorspelbaar en de zadelpijn stimuleert ook niet. Na wat dagen chillen hebben we de bus terug genomen naar El Calafate om daar zowel de door mijn verloren sd kaart op te halen en de vlucht naar Salta te pakken.
Zand in ya face, zand op ya scalp, zand op je kleren, zand op je schoenen, zand in je longen, zand in je mond. Het is tijd voor Jujuy provincie. Het noorden van Argentinië is een woestijn. Het kenmerkt zich met name door cactussen, lama’s, geiten, ezels, struisvogels en zandkleurige bergen. Sommige plekken hebben bijzondere bergen met bijvoorbeeld veertien (Humahuaca) en zeven (Purmamarca) kleuren. Samen met de lachebek en grappenmaker Erwan en de rustige lieve Geneviève, hebben wij met een gehuurde auto van Salta naar Cafayate naar Cachi getoerd. De wegen zijn niet geasfalteerd dus een Chevrolet over een weg met zand en stenen voelt behoorlijk hobbelig aan. En de stenen die steeds tegen de auto aan vliegen, klinken als geschudde cola flessen die steeds openpoppen. Wel echt een prachtige omgeving en heel anders dan het zuiden. Doordat de tickets naar de watervallen erg duur uitvielen en wij een busrit van een dag niet zagen zitten, hebben wij uitgeweken naar Bolivia.
Een zesdaagse rit door de zoutvlakten met kwebbeltante pussycat , rustige verloofde Camerelo Cameron, Pedro de lieve pimp met een bontje en een tatoo op zijn kin en Marcella de slapende verwende kokkin. Maak je borst maar nat. Het hoogste punt dat we bereikt hebben is 5000 meter boven zeeniveau. Ik voelde het een beetje aan mijn ademhaling en maag, maar Atous voelde zich er hondsberoerd door. Doordat zij het minder naar haar zin had daardoor, was het voor mij ook niet het einde. Toch hebben we echt te vette dingen gezien. Misschien wel te veel vette dingen in een te korte tijd. Denk aan: flamingo’s, rode meren, groene meren, witte meren, zoutvlakten, duizenden sterren, geisers, heetwaterbron. Ook al was de lucht helderblauw door de harde wind was het best wel fris. Hier hebben wij ook 2 Zweedse broers en hun Griekse neef ontmoet. Hen hebben wij later in Argentinië ook weer een paar keer gemeet. Echt een lache gezelschap!
Van Bolivia met maagklachten die acht dagen hebben aangehouden naar Salta, van Salta vliegen naar Buenos Aires om de laatste 5 dagen door te brengen. Vanuit een lekker lux hotel als basisstation hebben wij ons klaargemaakt voor Nederland. Goedemorgen Amsterdam!
Tot een volgende!
Precies een maand geleden vloog ik samen met Atous naar Buenos Aires om een maand door Argentinië te reizen. Achteraf is het iets anders gelopen dan gepland, want daarnaast hebben wij twee buurlanden meegepakt. Por Qué? Ik wist dat Argentinië groot was, maar groot blijkt een ontastbaar begrip. Om de grootte van Argentinië hebben wij 3 binnenlandse vluchten gemaakt. De vlucht van het zuiden naar het noorden duurde 5 uur. Om tijd besparen hebben wij de bus voor lange afstanden vermeden en om vlieggeld te besparen hebben wij twee uitstapjes gemaakt naar de buurlanden: Chili en Bolivia.
Oke. Argentinië. Groot land. Divers land. Het land van: niet rokers, koude zuiden (10 graden), warme noorden (35 graden), MEGA plateau zolen, dezelfde straatnamen die overal terugkomen, aardige en behulpzame mensen, vooral Franse toeristen, vlees, vlees, vlees en een extreem verslechterde economie. Cambio? Dit laatste moet ik even uitleggen. 12 jaar geleden kwam ene Kichner aan de macht. Door zijn invloeden ontstond een instabiel wisselkoers. Om grip te krijgen op deze koers ontstond een ‘blue market’. Op deze markt lopen mensen de hele dag cambio te roepen. Ze willen graag de euro's/dollars van de reizigers en betalen daar een hogere koers voor. Win-win situatie voor zowel deze Argentijnen als de toeristen. Zo hebben wij 4000 euro ingeruild tegen 66.600 Argentijnse pesos. Van de bank hadden wij 40.000 kunnen krijgen, dus een mooie winstmarge van 26.600. Het grootste biljet was een briefje van honderd. Dus wij liepen vanaf dag 1 als echte maffia bazen met een plastic tasje gevuld met 666 briefjes van 100 rond in Argentinië. En dat slonk maar niet. Een ‘echte’ nadeel van het beleid van Kichner ofwel Scioli is de btw-verhoging. Zo konden wij nergens ondergoed vinden dat goedkoper was dan 14 euro per stuk. Maar wie weet komt aan dit alles een eind. Want bam bam bam. Na 12 jaar is op 11 november 2015 een nieuwe president gekozen: Macri. Het was net Koninginnedag. Mensen waren blij, liepen in stoet, toeterend en joelend door de straten en feestten. Je zou verwachten dat iedereen blij zou zijn met Macri, maar hij heeft pas bij de tweede stemverkiezing met slechts iets meer dan de helft van de stemmen gewonnen.
Goed the big picture is geschetst. Op naar Buenos Aires. Begin- en eindstation van onze reis. BA is opgedeeld in verschillende delen. Zo hebben wij 4 delen gezien: Palermo (duur en bruisend), San Telmo (historisch), het centrum (alles in 1) en Boca (‘gevaarlijk’ en bijzonder). In BA hebben wij vooral gechilbilt, ‘gewinkeld’ (alle kleren zijn zowat hetzelfde en echt extreem duur door wederom de btw), gegeten, gedronken en uit geweest (de laatste prijzen zijn vergelijkbaar met de prijzen die wij hier ook kennen). Oke over dat uitgaan moeten wij het even hebben. Het is niet zoals de andere Zuid-Amerikaanse landen die ik gewend ben. Je gaat naar een kroeg/disco koopt een drankje, gaat zitten, kletst, geniet van de muziek en gaat daarna naar huis. Er wordt wel een beetje gedanst, maar daar moet je echt naar zoeken. Ook hebben wij een mega begraafplaats bezocht voor de rijke Argentijnse families. Hun kisten zijn opgeborgen in grote ‘huizen’ met trappen die naar beneden leiden. Op een gegeven moment realiseerde ik mij dat ik een lange witte jurk aan had, mijn haren voor mijn gezicht kon doen, mijn armen naar voren kon doen en freaky rond kon lopen. Kinderachtig, maar ja als mensen moeten lachen wie ben ik dan.
Op naar Patagonië. Doel A. De piloot benoemde vanuit het vliegtuig wat we zagen. Ik was als een kind zo blij. Adembenemend: blauw/groen water, witte wolken, bruine bergen met witte toppen en gletsjers. Perito Moreno is toch wel de bekendste gletsjer. Hij is niet de grootste maar wel spectaculair. Hij steekt 20 meter boven het water uit en is in totaal 60 meter hoog en 5 km breed. Doordat hij verschuift breekt er zo af en toe een stuk ijs af. Alleen al bij het afbreken van een klein stukje ijs klinkt het alsof het keihard onweert. Wij hebben van half 10 tot 4 uur middags op de balkons rondom dit gletsjer gelopen en bij het water gezeten. Super mooi. Op naar gletsjer nummer 2. Viedma. De derde na grootste van de hele wereld. Deze gletsjer hebben wij niet alleen van de boot bewonderd maar we hebben er ook opgelopen. Ik weet niet hoe ik dit gevoel moet omschrijven. Poging. Je vaart in lichtgroen/blauw water met stukken blauwe (door compactheid van het ijs) gletsjer in het water, je loopt op lichtbruine/gele rotsen naar de gletsjer, doet punthaken rondom je bergschoenen en loopt op knisperend ijs dat lijkt op brokken wit schuim gelaagd met zwarte kiezelstenen. Tussen de brokken schuim stroomt kristal blauw water. Het is een beetje koud maar met de zon gemengd met adrenaline is het een plaatje. Dit was de 230 euro wel waard. Oke enige nadeel van Patagonië in Argentinië is dat het extreem duur is. Je betaalt voor alles veel. Dus hebben we bezuinigt op het hostel: oplaadpunten slechts in de gemeenschappelijke ruimten, borg betalen om bestek te gebruiken, ingedoken matrassen en zelf koken. Maarja what evah.
We zijn aangekomen in Patagonië part 2: Torres del Paine in Chili. Klein busritje, geen toerist prijzen, super lieve mensen, maar het blijft Chili dus de prijzen zijn vergelijkbaar met Europa. Peurto Natales. Dit is het hoofdstation om de W-trekking voor te bereiden. Mocht je hier niet bekend mee zijn (in ons geval): je huurt je tent, huurt je kookspullen, huurt je slaapspullen, koopt licht en voedzaam eten voor 5 dagen, je verdeelt deze spullen over twee backpacks zodat je beiden bijna 18 kilo meesjouwt, zorgt dat je exact genoeg Chileense peso's hebt, denkt het wel te kunnen doen op je nikies en neemt de bus naar dit nationaal park. Je denkt misschien je vergeet zeepspullen en kleren. We moesten niet denken aan extra gewicht dus we hebben gekozen voor 1 set kleren en de douche zou na 5 dagen komen. Oké dit had eigenlijk het punt moeten zijn waarom we hadden moeten denken waar zijn we aan begonnen, maar geen zorgen dit punt kwam later. Goed, dag 1. Enthousiast starten wij gelijk verkeerd. We pakken de verkeerde berg, maar komen hier al snel achter en draaien ons om. Berg op, berg af, tas zwaar, tas nog zwaarder, voeten doen zeer, voeten voelen aan alsof ze gebroken zijn, moe, warm, koud, vies, nog een beetje viezer, echt vies. Maar we lopen. 8 kilometer op een dag. Tjah je hebt je W-route vooraf uitgestippeld en iedereen loopt hem. Sommige doen hem de andere kant op afhankelijk van het weer. Maar je moet doorlopen want je hebt echt exact genoeg geld dus je kan niet uitwijken naar een betaalde slaapplek. Je loopt door tot je aankomt bij een gratis slaapplek om je tent op te zetten. Je zet je tent op. Haalt ijs koud water van de waterval. Kookt pasta met saus, smult en wast af in het waterval. Vervolgens poets je je tanden, doet al je kleren aan en wurmt je in je slaapzak. Vergeet je hoofd niet in je slaapzak te stoppen, want je slaapt naast een waterval en tussen bergen met ijs toppen. Geen nachtrust nummer 1 zit erop. En we gaan weer. Lopen, nog meer lopen, zwaar, lichtpuntje, even rennen, zingen, tas beetje omhoog tillen met je handen zodat je rug kan rusten, ingehaald worden, de tempo volgen van iemand waar je door ingehaald wordt, ola zeggen tegen voorbijgangsters, 20,5 kilometer op een dag zit erop, moe, pijnlijke voeten, tent opzetten, eten koken, afwassen, slapen. De tweede nacht was minder koud door de ligging, maar ook doordat we een langere afstand hebben moeten afleggen en bekaf waren. Oke dit waren wij. Je had bijvoorbeeld ook 2 Koreanen die voor deze trekking een jaar hadden getraind en fluitend rondliepen ‘lees renden’. Dag 3: de dag van stoppen. We lopen de laatste 8 kilometers en stoppen. We hebben al twee geweldige gletsjer gezien dat is de bijkomende kilometers en koude overnachting niet waard. De kilometers zeggen wellicht niet zo veel, want soms was het pad uren vlak en soms was de steilheid niet te doen. Misschien zegt het meer als ik vertel dat we van s'ochtends tot s'avonds alleen maar liepen. Begrijp me niet verkeerd. We hebben 3 dagen genoten van de bergen, de meren, de watervallen, de bloemen, de Guanacas en het kampeerleven heeft ook zijn charme. Door het eerder stoppen hadden we wat tijd om bij te komen in Chili en om een paardentocht te maken. Wederom prachtige omgeving, avontuur rijker en bovenal ontzettend fijn om Atous te zien glunderen, maar paardrijden is niks voor mij. Ze zijn te onvoorspelbaar en de zadelpijn stimuleert ook niet. Na wat dagen chillen hebben we de bus terug genomen naar El Calafate om daar zowel de door mijn verloren sd kaart op te halen en de vlucht naar Salta te pakken.
Zand in ya face, zand op ya scalp, zand op je kleren, zand op je schoenen, zand in je longen, zand in je mond. Het is tijd voor Jujuy provincie. Het noorden van Argentinië is een woestijn. Het kenmerkt zich met name door cactussen, lama’s, geiten, ezels, struisvogels en zandkleurige bergen. Sommige plekken hebben bijzondere bergen met bijvoorbeeld veertien (Humahuaca) en zeven (Purmamarca) kleuren. Samen met de lachebek en grappenmaker Erwan en de rustige lieve Geneviève, hebben wij met een gehuurde auto van Salta naar Cafayate naar Cachi getoerd. De wegen zijn niet geasfalteerd dus een Chevrolet over een weg met zand en stenen voelt behoorlijk hobbelig aan. En de stenen die steeds tegen de auto aan vliegen, klinken als geschudde cola flessen die steeds openpoppen. Wel echt een prachtige omgeving en heel anders dan het zuiden. Doordat de tickets naar de watervallen erg duur uitvielen en wij een busrit van een dag niet zagen zitten, hebben wij uitgeweken naar Bolivia.
Een zesdaagse rit door de zoutvlakten met kwebbeltante pussycat , rustige verloofde Camerelo Cameron, Pedro de lieve pimp met een bontje en een tatoo op zijn kin en Marcella de slapende verwende kokkin. Maak je borst maar nat. Het hoogste punt dat we bereikt hebben is 5000 meter boven zeeniveau. Ik voelde het een beetje aan mijn ademhaling en maag, maar Atous voelde zich er hondsberoerd door. Doordat zij het minder naar haar zin had daardoor, was het voor mij ook niet het einde. Toch hebben we echt te vette dingen gezien. Misschien wel te veel vette dingen in een te korte tijd. Denk aan: flamingo’s, rode meren, groene meren, witte meren, zoutvlakten, duizenden sterren, geisers, heetwaterbron. Ook al was de lucht helderblauw door de harde wind was het best wel fris. Hier hebben wij ook 2 Zweedse broers en hun Griekse neef ontmoet. Hen hebben wij later in Argentinië ook weer een paar keer gemeet. Echt een lache gezelschap!
Van Bolivia met maagklachten die acht dagen hebben aangehouden naar Salta, van Salta vliegen naar Buenos Aires om de laatste 5 dagen door te brengen. Vanuit een lekker lux hotel als basisstation hebben wij ons klaargemaakt voor Nederland. Goedemorgen Amsterdam!
Tot een volgende!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
