Noorwegen

Hoe zou jij je voorbereiden op een reis naar Noorwegen? Als je afgaat op ervaringen van jezelf en van anderen moet je dan niet door nieuwe ervaringen je plan bijstellen? Goed.
We waren erg goed voorbereid en afgaande van ervaringen van anderen leek het plan top. Toch zijn we eerder teruggekomen dan gepland. Wat gaat er mis?
Eén dag van te voren. Ik krijg een foto doorgestuurd van Zita waarop te zien is dat de ene kant van haar koffer gevuld is met haar matje en de andere kant gevuld met een slaapzak. Ik lach en leg mijn telefoon weg. We hebben een opgooitent geleend die we met behulp van een Youtube filmpje een paar keer van te voren terug hebben gekregen in de daarvoor bestemde zak. Hij is zelfs door ons beiden van binnen schoongemaakt en klaar voor gebruik. Als ik terugkijk naar mijn kaart van Noorwegen denk ik 'dat dat heeft gewerkt'. Ik heb met een pen een soort laars getekend. In het Zuiden van de laars staan een aantal stippen met plaatsnamen, dit zijn de namen van de plekken die we graag willen bezoeken.
Eenmaal aangekomen in Oslo halen we op het vliegveld onze huurauto op. De mevrouw die ons helpt heeft moeite met onze reservering. Achteraf weet ik dat ze een fout heeft gemaakt waardoor we veel minder hebben betaald. Gelukje in een duur land. Eerste stop is de kampeerafdeling van een grote winkel genaamd XXL om een slaapzak en een slaapmatje te kopen. Achteraf had ik dat ook moeten doen. Waarom? Dat vertel ik je later. Ook hebben we gasflessen aangeschaft en omdat we van plan waren rijst te koken hebben we ons laten adviseren om 20 gasflessen te kopen. Dit verhaal is puur ellende en het tweede gelukje in een duur land. Waarom? Stay tuned.
Tweede stop is de supermarkt. Dit gaat vlekkeloos, want we hebben van te voren uitgezocht wat de goedkopere supermarktketen zijn (Rema1000) en navigeren er naartoe met de maps die we van te voren gedownload hebben. Het autootje is volgeladen met groenten, fruit, kampeerspullen en wij.
We wilden wildkamperen dus we rijden tot we een plek hebben gevonden die niet dichtbij huizen staat. Wat vooraf een idyllische kampeerplek leek, is achteraf voor mij de plek des hels gebleken. Op de eerste vakantiefilmpjes zie je ons zo gelukkig naar onze eerste slaapplek lopen. De plek is omringd door prachtige bloemen en het tentje staat pal voor een meertje. Maar dan begint de ellende met de gaspit. Hij gaat continu uit. We testen wat hypothesen uit: De brander staat te veel in de wind, de brander staat te zacht, de brander is van binnen stuk, de brander is vervuild geraakt, het ligt aan de gas. De brander gaat steeds aan. We kijken hoopvol naar de gaspit en gelukkig naar elkaar. Op het moment dat we elkaar een handjeklap hebben gegeven en het eten op het vuur hebben gezet, gaat de brander op een gegeven moment ook weer uit. Aan, uit, aan, uit. Je raadt het al dit houdt aan waardoor we achteraf al onze geld voor de gasflessen en de brander terug hebben gekregen. Ons geduld is goed getest en beloond. Tijdens het eten worden we aangevallen door muggen. Kut beesten die wat mij betreft mogen opzouten. Na het eten wassen we af in het meer waar de weerspiegeling van de wolken en de bomen in te zien is. De zon gaat onder terwijl wij ons theetje opdrinken. De volgende ochtend word ik wakker met met alleen al 13 muggenbulten op mijn voorhoofd. Ik heb alles ingesmeerd met deet behalve mijn gezicht. Why me? Why? God why? Goed het leven gaat door.
We hebben veel gehikt naar onder andere Preikestolen (mooie rots), Trolltunga (grote rots) en Jotunheimen (groen water). Preikestolen ken je van de foto's. Het is de Simba rots. De weg ernaartoe is een hele lange, maar wel een prachtige. Als je aankomt zie je een mega rij waar je ongeveer één uur in moet staan. Iedereen staat in de rij om een foto te maken op de rots. Zita en ik zijn voor bewegend beeldmateriaal gegaan, dus toen wij eenmaal aan de beurt waren hebben we gedanst op de rotsen. Jotunheimen was ons favoriet. Zo zo prachtig en wat een avontuur. Eenmaal aangekomen met de boot liepen we als twee kippen zonder kop voorop de menigte de bergen op. We hebben de borden gemist. De eerste stop hebben we gemaakt op de plek waar we dachten dat 'de hotspot' was. Een mooie plek waar we ruime tijd hebben gezeten om een timelaps te maken, die opnieuw moest omdat de camera halverwege van de rots afviel. De weg naar de echte hotspot was bikkelen. De rotsen zijn ongelofelijk groot dus je moet giga stappen zetten en klimmen om je naar boven te bewegen. Maar man o man de weg ernaartoe maar vooral dit uitzicht is fenomenaal mooi. Maar dan moeten we terug, om de laatste boot te nemen, want we hebben geen kampeerspullen mee. Dus wij lopen dezelfde route helemaal terug. Waar zijn alle mensen toch gebleven? We lachen als we halverwege erachter komen dat de wandeling eigenlijk in een u-vorm loopt en we er dus allang waren. De anderen hebben op de plek van de hotspot de boot terug gepakt. Op een gegeven moment rennen we, glijden we uit en staan weer op. We lachen als een boer met kiespijn tot we de boot zien. We hebben de boot net gehaald. Het hiken in Noorwegen is oprecht geweldig mooi.
Slapen midden in de natuur is ook geweldig. Vooral als je je tent op een plek kan zetten waar geen mensen wonen. De weg naar dit slaapplek was kronkelig en stijl omhoog. Eenmaal de auto geparkeerd zijn we de bergen opgewandeld en hebben we bovenop de bergen ons tentje uitgegooid. Terwijl de zon onderging dansten wij als de twee gelukkigste meisjes rondjes om onze tent. Wat hadden wij toch een mooie plek gevonden. Maar als je in je tent zit zie je niks van deze prachtige plek. Eerst zie je de binnenkant van de tent. Zodra de kou toeneemt zie je de binnenkant van je slaapzak en daarna de binnenkant van je sjaal die je over je hoofd hebt getrokken. Mijn benen zijn bedekt met een legging, pyjamabroek, skibroek en sokken, maar ik kan kan het klapperen van mijn tanden niet onder controle krijgen. Terwijl ik probeer op te warmen glij ik steeds naar beneden. Ik trek mezelf omhoog en glij weer naar beneden. Mijn matje is zo dun dat ik de stronk onder mijn matje in mijn rug voel. Lucht bijblazen heeft geen zin want het matje heeft zijn maximum bereikt. Ik kijk naar het matje van Zita, dat heerijk dik opgeblazen naast mijn matje ligt. Waarom heb ik geen dikker matje gekocht? Zo af en toe denk ik weer aan het gesprek voordat we gingen slapen. We konden de weersvoorspelling namelijk niet checken doordat we geen bereik hadden. We hadden dan ook geen idee wat voor weer ons tijdens de nacht te wachten stond. Onweer wellicht. En daar lagen we dan midden op een open veld omringd met elektriciteitsmasten. Ik had dus genoeg afleiding in de tent om de nacht door te komen. Dit keer werden we wakker gemaakt door de bovenkant van de tent. Daar lagen we dan, twee giechelende meisjes die de bovenkant van de tent op hun gezicht voelden. Wat was hier aan de hand? Op onze vakantiefilmpjes zie je Zita de tent uitgaan om te filmen wat er buiten gebeurd. Het waaide zo ongelofelijk hard dat de tent zijn vorm verloor. Nadat we de haringen eruit hadden gehaald waaide onze tent weg. Zita er achteraan. Wat een leuk gezicht. Wat een avontuur. En dit was slechts één nacht uit onze trip. Een tip: neem geen opgooitent mee als je gaat kamperen in Noorwegen. Ook niet in de zomer, want ook nu lag het ijs een paar meter verderop weg te smelten in het mos. Tijdens een andere nacht sliepen we niet eens hoog in de bergen of naast sneeuw. Ik lag op mijn matje op een platte ondergrond dit keer. Je mag zelf bepalen wat voor bijvoeglijk naamwoord je gebruikt voor 'mijn matje'. Ik voelde de wind over mijn gezicht waaien. Over mijn voorhoofd, langs mijn neus richting mijn lippen. Ik bleef mijzelf vertellen dat de wind zou stoppen. Ooit. Ik ritste de tent open en liep naar de auto. Even later klopte Zita op het raam. Daar zaten we dan hartje zomer in de auto met de verwarming aan. Een winddichte tent, een dikke slaapmat en een goede slaapzak zijn heel maar dan ook heel belangrijk.
Wildkamperen en hygiëne is ook een onderwerp waar we even bij stil moeten staan. Het plan was om met biologisch afbreekbare shampoo te douchen in de meertjes van Noorwegen. Nadat we het water hadden gevoeld, kwamen we al gauw tot de conclusie dat we ons plan moesten wijzigen. Het douchen ging met desinfecteerdoekjes, het handen wassen met desinfecteergel en het tandenpoetsen met een fles water. We zijn op de laatste dag met moeite het ijskoude heldere water ingegaan en binnen een paar tellen waren we er weer uit.
Met het weer overdag hebben wij veel geluk gehad. Op momenten dat wij in de auto of in de tent zaten regende het soms. Op momenten dat wij buiten waren was het droog en scheen vaak de zon. Tijdens één van onze wandelingen op een gletsjer sneeuwde het ook. Zita en ik waren helemaal ingepakt en gleden hand in hand met een grote glimlach op onze gezicht over de sneeuw.
Met het eten hebben we ook veel geluk gehad. Het ontbijt bestond uit broodjes met pindakaas, banaan en honing. Tijdens de wandelingen aten we noten, gedroogd fruit en lekkere boterhammen. Het avondeten zag er misschien soms niet zo lekker uit, maar dat was het keer op keer wel. Een keer hadden we pasta met verschillende soorten groenten gemaakt en omdat we wederom gedoe hadden met de brander hadden we besloten om het water waar we de pasta in hadden gekookt als water voor de thee te gebruiken. Wat een smerig maar productief idee.
Doordat het slapen in combinatie met de wandelingen toch wel hardcore was hebben we een paar keer een hotelletje gepakt. De hotels zijn rond de 100 euro en zo warm, en zo zacht en zo droog en zo windstil.
Doordat het wildkamperen tegen verwachting in zwaar was, hebben we ons plan gewijzigd. Twee weken wildkamperen was iets te lang. En zo stonden we eerder dan gepland en heel wat ervaringen rijker op het vliegveld van Oslo. Met gedroogde stukjes vis en warme sokken als souvenirs zaten we in het vliegtuig terug. We waren voorbereid maar de beoordeling daarvan laat ik aan jou over.